Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Haec igitur Epicuri non probo, inquam.
Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Hoc non est positum in nostra actione. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Itaque his sapiens semper vacabit.
Sed ad rem redeamus;
Poterat autem inpune; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. In schola desinis. Istic sum, inquit. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? At ego quem huic anteponam non audeo dicere;
Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.
Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Beatus sibi videtur esse moriens. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Suo enim quisque studio maxime ducitur.
Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;
Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis.
Si longus, levis;
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
