Duo Reges: constructio interrete.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Sed residamus, inquit, si placet. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Respondeat totidem verbis. Oratio me istius philosophi non offendit; Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Odium autem et invidiam facile vitabis. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni?
Quid me istud rogas? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sed tamen intellego quid velit. Quid nunc honeste dicit? Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Polycratem Samium felicem appellabant.
Ut id aliis narrare gestiant? Erat enim Polemonis. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Ad eos igitur converte te, quaeso. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Immo videri fortasse. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.
