Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Duo Reges: constructio interrete. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare.
Suo enim quisque studio maxime ducitur.
Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Quae contraria sunt his, malane? Sed quid sentiat, non videtis.
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Erat enim res aperta. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Omnis enim est natura diligens sui. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Equidem, sed audistine modo de Carneade?
Quibus ego vehementer assentior.
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Ut aliquid scire se gaudeant?
Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Age, inquies, ista parva sunt. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.
Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum;
Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Eam stabilem appellas. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.
Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Quis est tam dissimile homini.
Bonum valitudo: miser morbus. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?
