Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Pugnant Stoici cum Peripateticis. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Duo Reges: constructio interrete. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Prioris generis est docilitas, memoria; Quae cum dixisset, finem ille.
Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Nos cum te, M. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Utram tandem linguam nescio? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.
Quaerimus enim finem bonorum.
Restatis igitur vos; Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quonam, inquit, modo? Hoc tu nunc in illo probas.
De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Si longus, levis; Venit ad extremum; Tum ille: Ain tandem?
Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.
Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Tubulo putas dicere?
Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Quae cum essent dicta, discessimus. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen;
Tollenda est atque extrahenda radicitus.
Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Num igitur utiliorem tibi hunc Triarium putas esse posse, quam si tua sint Puteolis granaria? Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Cur id non ita fit? Iam in altera philosophiae parte. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.
Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
