Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Duo Reges: constructio interrete. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti.
Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Si enim ad populum me vocas, eum.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Stoici scilicet.
At enim hic etiam dolore. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Iam in altera philosophiae parte. Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.
Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.
Duo enim genera quae erant, fecit tria. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.
